اگرچه پوشاک به عنوان یکی از جاذبه‌ها و مولفه‌های گردشگری لقب گرفته است، با این حال می توان نگاهی فراجاذبه‌ای به آن داشت، نگاهی که پوشاک را به خودی خود فرهنگ می داند. میراث تاریخی پوشاک ایران، تمرکز بر مولفه‌های فرهنگی نیست، نگاهی از درون به عمق فرهنگ است.

نگاهی از درون به بیرون، که سیر و سفر درون فرهنگ را شکل می‌دهد. فرهنگ پوشش ایرانی نمایانگر رفتار، آداب و آیین‌ها، سبک تفکر و زندگی مردمان ایرانی در طول تاریخ است. فرهنگ درون پوشاک ایرانی، به همراه تمامی ویژگی‌های ظاهری که به بیننده آن انتقال می‌یابد، در برگیرنده احساساتی است که هم به دیگران منتقل می‌کند و هم خود به عنوان یک ایرانی با آن ارتباط حسی برقرار نموده و آن را درک می نماید. در بطن آن ارزش‌ها، هنجارها، باورها و اعتقاداتی نهفته است که فرهنگ یک سرزمین را شکل می د‌هند. این نوشتار میراث تاریخی پوشاک ایران را از زمان باستان تا دوران پهلوی به شیوه کیفی و روش اسنادی بررسی کرده و سیر فرهنگی آن را تحلیل می‌نماید.

نتایج حاکی از این مطلب است که پوشاک ایران به عنوان یک میراث ماندگار ماهیتی فراپوشش داشته، بیانگر ارزش‌های مادی و معنوی است که وقار، نظیف بودن، زیبا بودن، مولفه‌های زیبایی شناختی، رنگ شناسی، تمسک و هم سویی با طبیعت، انسان د وستی، تفکر و اند یشه ورزی، تعاد ل، انعطاف پذیری و تعالی انسانی را روشن می نماید ؛ این امر به مثابه سیروسفر به درون باورها و اعتقادات فرهنگی است که د ر عمق پوشش ایرانی حیات دارند.

انتهای پیام/